Nasi sąsiedzi

                                                                                     Mieszkamy w lesie,do ludzi sasiadów mamy 1.5 km.Codziennością są więc dla nas odwiedziny saren,jeleni,dzików.Od wiosny do jesieni o świcie budzą nas nie tramwaje ,a klęgor gniazdujących niedaleko żurawi.Zapłatą za to (bo wszystko, tak i to coś kosztuje)jest przedzieranie sie codzienne przez zimę i wiosnę naszym terenowym(mocno terenowym)Samurajem z domu i do domu po czymś co nazywa się drogą gruntową.Odcięcie od wielu udogodnień ,bez których większość nie wyobraża sobie życia.Odcięcie od tak zwanego środowiska zawodowego(układów) które dyktuje kto jest dobry, a kto nic nie potrafi ,i rozdaje karty w grze o przeżycie,czyli pracę.Wiele osób puka się w czoło, co renowatorzy dzieł  sztuki robią w takim miejscu.....najgorsze jest to że my sami  czasami tracimy sens tego życia.Ale czy po tylu latach potrafili byśmy wrócić do dżungli zwanej miastem ?My już jesteśmy częścią tej dzikiej przyrody,i nie nadajemy się do walki w tym ,,cywilizacyjnym" szale,gdzie ludzie gonią nie wiedząc gdzie i po co.