Cuda z pod góry AUSANGATI :)

Dziś troszkę może inaczej , z racji tego że nasz blog często podczytywany jest przez ludzi ,,nie blogowych" a trafiających do nas przez wyszukiwarki internetowe w trakcie szukania informacji o hodowli alpak . Chcemy dziś napisać trochę o podstawach dotyczących tych zwierząt a dokładnie oceny ich kondycji wyprzedzającego rozpoznawania dość charakterystycznych (dla wtajemniczonych) symptomów zapowiadających ze coś złego dzieje się z naszą alpaką lub ze zwierzątkiem które właśnie kupujemy. Szczególnie ta druga sytuacja jest bardzo ważna gdyż przy zakupie zwierząt z reguły kupujący wie o tych mało znanych (również dla weterynarzy) zwierzętach nie wiele albo nic . Taka sytuacja (niewiedza) jest szczególnie mało komfortowa a w efekcie drogo kosztuje w zetknięciu z hodowcą który ma problem ze swoją uczciwością ,co tłumaczy jak ostatnio usłyszeliśmy ,,no nie bądźmy dziećmi ,to jest biznes , ja przecież MUSZĘ zarabiać pieniądze " .

Na pierwszym rysunku pokazujemy rzecz najłatwiejszą do oceny ,już na pierwszy ,,rzut oka" . Ocena kondycji na podstawie t/z otłuszczenia .Rysunek przedstawia grzbiet alpaki (gdy patrzymy na nią od tyłu) .
-Tak w przypadku ludzi jak i zwierząt  najlepsze jest optimum czyli rycina środkowa ,to co jest po prawej od niej to efekt złej diety (otyłość) co skutkuje przede wszystkim u samic alpaki trudnościami z rozrodem ( trudności w pokryciu i utrzymaniu ciąży ,jak również w trakcie porodu) . Zbytnie otłuszczenie  to też problemy z wątrobą u alpak jak również z t/z zespołem płuco - serce .
- To co po lewej stronie na rycinie to zbytnia chudość . Thin - chuda to słabe karmienie ,niedostatki paszy na pastwisku latem, zimą złej jakości siano w nie odpowiednich ilościach. Brak paszy ,treściwej w diecie  , również złe zbilansowanie mikro i makro elementów w diecie co powoduje słabe przyswajanie pokarmu.
Skrajna lewa rycina to już alarm ,skutek takiego wyglądu to już choroba lub skrajnie nie właściwe warunki chowu . Na taką chudość ma wpływ prawdo podobnie również inwazja  pasożytów (brak odrobaczania zwierząt). Pasożyty w postaci inwazyjnej mogą być przyczyną również bardzo niebezpiecznej a w wielu przypadkach zabójczej anemii .

Tabela powyżej jest wykresem zmian koloru błon śluzowych na skutek niedokrwistości  (anemii)  lub groźnej choroby wirusowej Mycomplasma Haemolamae  w skrócie MH. Najłatwiej sprawdzać kolor śluzówki przytrzymując alpaczkę za głowę ,odgiąć dolną powiekę i obejrzeć jej wewnętrzną wyściółkę . Anemia u alpak przynosi takie same skutki jak u ludzi ,od trudności w oddychaniu ,łatwym męczeniu się ,aż do śmierci włącznie . Co do MH zwanej cichym zabójcą a nierozerwalnie związanej objawowo z anemią nie będziemy tu robić długich opisów, osoby zainteresowane prosimy o kontakt na e-mail lub telefoniczny .
 Zabezpieczenie przed anemią to przede wszystkim dwa razy w roku (wiosna ,jesień) odrobaczanie, comiesięczne iniekcyjne podawanie multi witaminy również 1-2 razy w roku można po wypełnieniu tych poprzednich podać iniekcyjnie w odpowiedniej dawce żelazo .

 Kończąc ,rysunek budowy czaszki alpaki ,czego nie widać a warto wiedzieć na przykłąd przy sprawdzaniu uzębienia .Kontrola uzębienia i podpiłowywanie siekaczy w polskich warunkach  2-3 razy w roku to niezbędny zabieg .Podpiłowuje się siekacze które u alpak rosną jedynie na żuchwie (dolna szczęka :) a rosną u alpak tak jak u gryzoni ,(mimo że alpaka nie jest gryzoniem) przez całe życie. Powód tego jest prosty i świadczy o cudowności naszej matki natury która o niczym nie zapomina .Alpaki żyjąc w Andach w strefie o dużej aktywności wulkanicznej (ognisty pas) odżywiają się paszą która dosyć często pokryta jest warstewką popiołu wulkanicznego (pumeksu) który ma doskonałe właściwości ścierne ,jedzenie takiej paszy skutkowałoby tym że alpaka po kilku latach nie miałaby czym skubać trawy :) W naszych warunkach niezbędne jest dlatego dbanie o odpowiednią długość zębów przednich . Przy zabiegu tym trzeba szczególnie uważać (u osobników dorosłych) na kły które u samców są dosyć spore i bardzo ostre .

Ostatnią z ważnych rzeczy a widocznych gołym okiem są pazurki alpaki . Stopa alpaki nie ma tego zo nazywamy u innych kopytnych kopytkiem lecz palce które pod spodem mają miękki opuszek a na wierzchu paznokieć który również jak zęby rośnie całe życie i w naszych warunkach polskich musi być śednio 2-3 razy w roku przycinane . Na rycinie pierwszej widać jak powinny wyglądać nóżki prawidłowe ,a na następnej stan do którego nie wolno dopuszczać .Długotrwałe zaniedbanie obcinania pazurków powoduje bolesność a co za tym idzie kulawiznę ,ale też stałe zniekształcenia palców które mogą powodować trudności w chodzeniu co u zwierząt takich jak alpaki gdzie instynkt ucieczki jest najważniejszym z tych obronnych ,może powodować okaleczenie .
I tak z grubsza przebrnęliśmy przez to co najważniejsze . Mamy nadzieję że nawet dla osób nie hodujących alpaki jest tu sporo ciekawostek. Gdyby ktoś z czytających mniał jakieś wątpliwości czy pytania zawsze bardzo chętnie (na ile potrafimy) odpowiemy .
Pozdrawiamy Wszystkich wraz z jesienią która u nas jest coraz bardziej wyczuwalna :)